|
'Kenners' aan het woord over het werk van de post-impressionistische kunstschilder Christoffel Hendrik Dijkman, die van 1900 tot 1925 actief was in het westen van het land (nu de Randstad) en van 1926 tot aan zijn dood in 1954 in Nederlands- en Belgisch Limburg.
Ans van Berkum, kunsthistoricus en auteur van de inleiding van het boek 'Christoffel Hendrik Dijkman: een geboren schilder': "Dijkman was grotendeels autodidact en trok zich weinig aan van hetgeen er in de kunstwereld gebeurde. Toen hij in 1925, na jarenlang schipperen tussen zijn grote passie, het schilderen, en zijn werk om te voorzien in de noden van het gezin, uitweek naar het Limburgse land, liet hij zich vooral leiden door zijn publiek dat hem lof toezwaaide over gelijkenissen met de werkelijkheid en dat beloonde met opdrachten en aankopen. Maar in zijn zak had hij een schetsboekje met vluchtige impressies van ergens onderweg. Expressieve, losse opzetjes van vluchtige momenten die indruk op hem maakten. Het zijn pareltjes in een zee van grotendeels door zijn omgeving gedirigeerde stukken."
Marjan Reinders, conservator van Museum Swaensteyn in Voorburg ten tijde van de eerste Dijkman-tentoonstelling: "Het was zeer de moeite waard! Ik ben er trots op aan deze kunstschilder meer bekendheid te hebben gegeven. En het was ook goed voor ons museum. Dat is nog nooit zo druk bezocht geweest: in één weekend ruim 300 bezoekers!"
Huub Noten, de historicus die de rondleiding verzorgde bij de tentoonstelling 'Maastricht ontmoet Dijkman': "Dijkman heeft de historie van onze stad vastgelegd. Je kunt hem met recht 'de chroniqueur van Maastricht' noemen."
Jan Kohlbacher, voorzitter van de Stichting Erfgoed Eisden, bij zijn inleiding op de tentoonstelling 'Dijkman - schilder van de Maaskant' in de Sint-Aldegondiskerk in As (België): "Ik ben onder de indruk van de beelden die Dijkman van het Maasland en de Kempen vastlegde en vooral van de manier waarop. Hij legde met zijn kleuren en penselen niet alleen de nostalgie vast van de golvende korenvelden onder statig drijvende wolken. Dankzij zijn oog voor het landschap in al zijn details zijn deze ondertussen verdwenen beelden, voor ons vandaag, reconstructies van het oude landschap en het dorpsleven van toen."
Robert van Lit van het Haags Historisch Museum spreekt van een 'kleine meester' die tot groot genoegen van historici naast de toeristische locaties ook veel minder bekende pittoreske stadsgezichten met oude grachten en dergelijke maakte. "De schilderijen van Dijkman zijn wisselend van kwaliteit: sommige doeken lijken gemaakt door een amateur, andere zijn letterlijk en figuurlijk met verve vervaardigd. Het schilderij 'Gezicht op de Grote Markt' dat wij aankochten, hoort duidelijk tot de laatste categorie."
Materiaal en signaturen:
Dijkman werkte meestal met olieverf, maar hij maakte ook gouaches. Voor zijn olieverfschilderijen gebruikte hij alle soorten doek, van linnen tot katoen, en in de tweede wereldoorlog ook zeildoek. Dat laatste kwam van de Mosa-fabriek. Om het doek onherkenbaar te maken, maakte Dijkman de achterzijde zwart. Verder schilderde hij op paneel (in de beginjaren bodems van de laden uit de linnenkast van Aaltje). Dijkman signeerde zijn werk van 1900 tot 1925 met C.H. Dijkman en C.Dijkman. Na 1925 werd het Henk Dijkman of H.Dijkman maar ook nog af en toe C.Dijkman. Overigens komt Dijkman zonder voorletters ook voor.
|
